Doom'un şeytani görüntülerin ve acımasız oyunun ikonik karışımının her zaman metal müziğe güçlü bir bağlantısı vardı. Thrash metal köklerinden, dizilerin film müzikleri, otuz yılı aşkın bir süredir çeşitli metal alt türlerini yansıtan oyununun yanında gelişti. Görsellerin ve aksiyonun büyük yoğunluğu, * Doom: The Dark Ages * ve ezici metalcore müziği ile bugüne kadar devam eden bir paralel olan Iron Maiden gibi bantların enerjisini yansıtıyor.
Orijinal 1993 * Doom *, 80'lerin sonlarından ve 90'ların başı Pantera ve Alice gibi metal devleri zincirlerde çekti. "Untitled" (E3M1: Cehennem Keep) gibi parçalar, Pantera'nın "Savaş Ağzı" na benzer şekilde benzer şekilde RIFF'lere sahip. Bobby Prince tarafından bestelenen genel film müziği, Metallica ve Şarbon'un thrash metal enerjisini kanalize etti ve oyunun hızlı tempolu visseral eylemini mükemmel bir şekilde tamamladı. Bu sürüş, acımasız ses, oyuncuları Mars'ın koridorları aracılığıyla itti, oyunun imza av tüfeği ve BFG'nin aciliyetini ve etkisini yansıtıyordu.
Doom: The Dark Ages - Oyun Ekran Görüntüleri
Kıyamet ve metal arasındaki bu sinerji on yıldan fazla bir süredir devam etti. Sonra hayatta kalma korkudan ilham alan bir kalkış olan 2004'ün *Doom 3 *geldi. Daha yavaş temposu farklı bir sonik manzara talep etti. Trent Reznor'un katılımı başlangıçta dikkate alınırken, Chris Vrenna (Nine Inch Nails) ve Clint Walsh nihayetinde film müziğini besteledi ve Tool'un atmosferik, aşamalı metalinden ilham aldı. *Doom 3*'in ana teması, karmaşık zaman imzaları ve rahatsız edici ses manzaraları ile oyunun korku infüzyonlu atmosferini mükemmel bir şekilde eşleştirdi.
* Doom 3 * ticari bir başarı olsa da, hayatta kalma korku unsurları artık dizide bir aykırı olarak görülüyor. Bu vardiya, hem FPS oyunlarının ( *Call of Duty *ve *Halo *) ve metal müziğin (Nu-Metal'in patlamasının ardından) yükselişinin evrimini yansıttı. Buna rağmen, *Doom 3 *'in film müziği, farklı tarzına benzersiz ve uygun bir eşlik olmaya devam ediyor.
2016 * Doom * yeniden başlatması, dizinin yüksek oktanlı eylemini ve metal etkilerini engelleyen muzaffer bir dönüşü biçimlendirdi. Mick Gordon'un alt bas ve beyaz gürültü ile katmanlı çığır açan film müziği, orijinali bile aşan visseral bir deneyim yarattı. DJENT'den etkilenen yoğunluğu, oyunun çılgınca temposunu mükemmel bir şekilde tamamladı ve video oyunu müziği için yeni bir standart belirledi.
2020 devamı, *Doom Eternal *, 2010'ların sonlarının yaygın bir türü olan Metalcore'a daha da eğilerek bu evrime devam etti. Gordon'un katılımı karmaşık olsa da, etkisi inkar edilemez, *Ebedi *'nin film müziği binası, daha modern metalcore unsurlarını birleştirirken, selefinin yoğunluğu üzerine. Oyunun platformlama ve bulmacalara artan vurgusu da bu biraz daha hafif, daha deneysel yaklaşımı yansıtıyordu.
*Doom Eternal *mükemmel olsa da, 2016'nın *kıyametinin *ham yoğunluğunu kişisel olarak tercih ediyorum. Bu tercih, bazı önceki metalcore bantlarının daha az rafine sesi için yakınlığımı yansıtıyor. * Doom: Karanlık Çağlar* Yenilenen savaş sistemi ve klasik ve modern metal etkilerinin zorlayıcı bir karışımını vaat eden hareketi bitirerek bir film müziği ile heyecan verici yeni bir bölüm sunuyor.
Karanlık çağların daha yavaş, daha kasıtlı savaşı, bir kalkan ve büyük ölçekli savaşlar, ağır, ezici anlar ve daha hafif, daha çevik pasajlar arasında değişebilecek bir film müziği gerektirir. Oyun önizlemeleri, hem Knocked Loose'un sismik metalcore'undan hem de orijinal *Doom *'un thrash etkilerinden bir sonik manzara çizimine işaret ediyor ve benzersiz oyunları için dinamik ve uygun bir ses manzarası yaratıyor.
Mitolojik yaratıkların ve mekaniklerin eklenmesi, modern metal içindeki deneyleri yansıtarak * Doom * formülünü genişletir. *Titanfall 2 *gibi oyunlardan etkilenen bu evrim, oyun ve müzik arasında bir sinerji yaratır. Karanlık Çağlar, tanıdık ve yenilikçi unsurların heyecan verici bir karışımı vaat ediyor ve film müziği * Doom * mirasına unutulmaz bir ek olmaya hazırlanıyor.
