Doom's iconische mix van demonische beelden en brute gameplay heeft altijd een sterke band gehad met metalmuziek. Uit zijn thrash metal roots zijn de soundtracks van de serie geëvolueerd naast zijn gameplay, wat verschillende metalen subgenres gedurende drie decennia weerspiegelt. De pure intensiteit van de visuals en actie weerspiegelt de energie van banden zoals Iron Maiden, een parallel die tot op de dag van vandaag doorgaat met * DOOM: The Dark Ages * en de verpletterende metalcore soundtrack.
De originele 1993 * Doom * trok zwaar uit late jaren 80 en vroege jaren 90 metalen reuzen zoals Pantera en Alice in ketens. Tracks als "Untitled" (E3M1: Hell Keep) hebben zelfs riffs die opmerkelijk vergelijkbaar zijn met Pantera's "Mouth of War". De algehele soundtrack, gecomponeerd door Bobby Prince, heeft de thrash metal-energie van Metallica en Anthrax gekanaliseerd, die perfect aanvulde aan de snelle, viscerale actie van de game. Dit rijdende, meedogenloze geluid duwde spelers door de gangen van Mars, met een weerspiegeling van de urgentie en impact van het kenmerkende jachtgeweer en BFG van de game.
DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots
Deze synergie tussen Doom en metaal ging meer dan tien jaar door. Toen kwam de *Doom 3 *van 2004, een overlevingshorror-geïnspireerd vertrek. Het langzamere tempo eiste een ander sonisch landschap. Terwijl de betrokkenheid van Trent Reznor aanvankelijk werd overwogen, componeerde Chris Vrenna (negen inch nagels) en Clint Walsh uiteindelijk de soundtrack, die inspiratie haalde uit de atmosferische, progressieve metaal van het gereedschap. *Doom 3 *'s hoofdthema, met zijn complexe tijdshandtekeningen en verontrustende soundscapes, kwam perfect overeen met de horror-geïnfuseerde sfeer van de game.
Terwijl * Doom 3 * een commercieel succes was, worden de overlevingshorrorelementen nu gezien als een uitbijter in de serie. Deze verschuiving weerspiegelde de evolutie van beide FPS-spellen (met de opkomst van *Call of Duty *en *halo *) en metalmuziek (de nasleep van de explosie van nu-metal). Desondanks blijft de soundtrack van *Doom 3 *een unieke en passende begeleiding bij zijn duidelijke stijl.
De 2016 * Doom * Reboot markeerde een triomfantelijke terugkeer naar vorm en omarmde de high-octane actie en thrash metaalinvloeden van de serie. De baanbrekende soundtrack van Mick Gordon, gelaagd met sub-bas en witte ruis, creëerde een viscerale ervaring die zelfs het origineel overtrof. De door Djent beïnvloede intensiteit vulde perfect aan het hectische tempo van de game aan en stelde een nieuwe standaard voor videogamemuziek.
Het vervolg op 2020, *Doom Eternal *, vervolgde deze evolutie, die verder leunde in Metalcore, een gangbaar genre van de late jaren 2010. Hoewel de betrokkenheid van Gordon complex was, valt zijn invloed niet te ontkennen, met *Eternal *s soundtrack gebouwd op de intensiteit van zijn voorganger en tegelijkertijd modernere metalcore -elementen opneemt. De toegenomen nadruk van de game op platformen en puzzels weerspiegelde ook deze iets lichtere, meer experimentele aanpak.
Hoewel *doom Eternal *uitstekend is, geef ik persoonlijk de voorkeur aan de ruwe intensiteit van 2016's *doom *. Deze voorkeur weerspiegelt mijn affiniteit voor het minder verfijnde geluid van enkele eerdere metalcore banden. * Doom: The Dark Ages* presenteert een opwindend nieuw hoofdstuk, met zijn vernieuwde gevechtssysteem en een soundtrack door de beweging te voltooien die een dwingende mix van klassieke en moderne metalen invloeden belooft.
De langzamere, meer opzettelijke gevecht van de donkere eeuwen, met een schild en grootschalige gevechten, vereist een soundtrack die kan verschuiven tussen zware, verpletterende momenten en lichtere, meer wendbare passages. De gameplay -previews hint naar een sonische landschap die tekening van beide seismische metalcore van Loose en de thrash -invloeden van de originele *doom *, waardoor een dynamische en passende soundscape ontstaat voor zijn unieke gameplay.
De toevoeging van mythologische wezens en mechs breidt de * doom * formule uit, waarbij het experimenteren in modern metaal weerspiegelt. Deze evolutie, beïnvloed door games zoals *Titanfall 2 *, creëert een synergie tussen gameplay en muziek. De donkere eeuwen belooft een spannende mix van bekende en innovatieve elementen, en de soundtrack is klaar om een andere memorabele toevoeging te worden aan de * doom * erfenis.
