Yoğun, keşfedilmemiş bir ormanın kalbinde, Agung ve Arip, Güney Meraung köyünün önsöz girişine tökezledi. Ürkütücü sessizlikle örtülmüş ve yukarıdaki baskıcı gölgelikle gizlenmiş olan köy, zaman içinde donmuş gibi görünüyordu, sırları gölgelerin derinliklerine gömüldü.
Her zaman ikisinden daha maceracı olan Agugn, dövülmüş yoldan çıkmıştı, merakı köyün gizemli cazibesinin söylentileri tarafından çekildi. Köye adım atarken, hava rahatsız edici bir soğutma ile kalınlaştı ve onun üzerinde bir dehşet duygusu yıkandı. Harap ve terk edilmiş evler, unutulmuş dehşet masallarını fısıldadı. Agug'un kalbi, kötü niyetli bir enerjiyle nabız gibi görünen sembolleri, duvarlara kazınmış garip sembolleri fark ederken yarıştı.
Bu arada, Agugn'ın kaybolduğunu fark eden Arip, arkadaşını bulmaya başladı. Orman etrafında kapanmış gibiydi, ağaçlar tam olarak deşifre edemediği uyarıları fısıldadı. Güney Meraung köyüne yaklaşırken, soğuk bir titreme omurgasından aşağı koştu. Köyün uğursuz aurası aşikardı ve Arip dikkatle basması gerektiğini biliyordu.
Köyün içinde, Agugn onu izleyen bir varlık hissetti, attığı her adımda daha güçlü görünen görünmeyen bir güç. Aniden, köyün içinden ürpertici bir rüzgar patlaması, uzak çığlıkların hafif sesini taşıyarak köyden patladı. Agug'un kalbi, köyün merkezindeki eski bir sunağa tökezlerken, kurutulmuş kanla kaplı ve çürümüş meyve ve kemik teklifleriyle çevrili olarak göğsüne çarptı.
Hafif bir ayak izi izi tarafından yönlendirilen Arip, sonunda köye girdi. Hava çürümenin kokusuyla ağırdı ve zemin ayaklarının altında titriyordu. Sesi sessiz sokaklarda yankılanan Agung'a seslendi. Yumuşak bir fısıltı cevapladı ve onu Agugn'ın durduğu sunağa götürdü, önündeki ürkütücü sahneyle karıştırıldı.
Arip yaklaştıkça, zemin çığlık ve hırıltı kakofonisinde patladı. Gölgeli figürler karanlıktan ortaya çıktı, gözleri dünyevi bir açlıkla parlıyordu. Trans'ından çekilen Agugn, Arip'in kolunu tuttu ve birlikte koştular, köylülerin hayalet ulumaları kulaklarında yankılanıyorlardı.
İki arkadaş, köyün içinden koştu, onları susnare için uzanan spektral ellerden kaçtı. Orman canlanıyor gibiydi, dallar kıyafetlerinde pençeler ve ayaklarını açan kökler. Fakat hayatta kalmak için ilkel dürtü tarafından yönlendirildiler.
Sonunda, ormandan patladılar, nefes nefese kaldılar ve açık yolun güvenliğine çöktüler. Geriye baktıklarında, Güney Meraung köyü, sanki hiç var olmamışmış gibi sisin içine kayboldu. Ancak tanık oldukları dehşetin anısı onları sonsuza dek rahatsız ederdi, bilinmeyenlerin gölgesinde gizlenen tehlikeleri ürpertici bir hatırlatıcı.
